دوشنبه بیست و ششم مرداد ۱۳۹۴ | ۹:۰ ق.ظ | افشین گرجی -
بعضی وقت‌ها یکسری لذت‌ها هستن که آدم‌های دنیا نچشیدن و نمی‌تونن خوب درکِش کنند. ما ایرانی‌ها خوب لذت خانواده داشتن و دور هم بودن رو درک کردیم و می‌کنیم، چون سر سفره پدر و مادر بزرگ شدیم.
بچگی کردیم، با هم مهربونیم، چون ما محبت رو از اصلش، یعنی پدر و مادر گرفتیم. قصه وقتی عوض میشه که یه فرهنگ غربی میاد تو مملکتمون و بعضی وقت‌ها دانسته و یا ندانسته می‌ریم سمتش بدون اینکه بدونیم این فرهنگ چه آسیبی به ریشه و بنیان خانواده می‌زنه.
خاص بودن خوبه، متمایز بودن خوبه، اما وقتی ندونیم این فرهنگ از کجا اومده، اون وقت میشه تقلید کورکورانه؛ فلسفه اون سگی هم که به جای بچه قراره تو زندگیمون جا خشک کنه میشه حکایت وابستگی کودکی که دلش رو خوش کرده به بادکنکی که هر لحظه امکان داره بترکه.
